چند شب پیش 29/11/87گفتگوی مستقیم رئیس جمهور با مردم را بطور جسته گریخته از شبکه یک سیما می دیدم که در مورد اقتصاد+ سیاست خارجی+ رابطه با آمریکا و... در افشانی می کرداما نکته ای که در پایان صحبتهای محمود جون نظرم را جلب کرد این بود که وقتی با زبان آمار سخن میگفت سه دوره را با هم مقایسه میکرد یکی قبل از انقلاب دوم بعد از انقلاب تاسال84 و سوم از 84 تاامروز یعنی سه سال و اندی که احمدی نژاد بار مسئولیت دولت را به دوش کشیده البته هر چند آمار وارقام غرور آفرین و خوشحال کننده بود با قطع نظر از صدق و کذب آن این سوال را در نظرم ایجاد کرد که چرا رئیس جمهور سه دوره را به این نحو تقسیم بندی نموده و طوری وانمود می کند که انگار تا قبل از این سه سال و اندی هیچ کار مهمی انجام نشده و بعد از انقلاب هم مثل قبل از انقلاب بوده البته در مقایسه با این سه سال که ایشان رییس بودند ممکن است گفته شود که ایشان بیلان کاری از زمان تصدی خودشان را ارایه دادند اما تاسف بنده از این است که چرا وقتی ایشان از این سه سال و اندی با شادی زاید الوصفی یاد می کنند که چه مقدار و چند در صدو ... رشد کمی و کیفی داشتیم هیچ اشاره ای به این مسئله واضح و بدیهی نمی کنند که دولتهای گذشته این زیر ساختها را فراهم کردند که ما الان توانستیم به این پیشرفتها و آمارهای خیره کننده برسیم اگر بگوییم این امر قابل کتمانی است که نیست چه بهتر بود رئیس محترم جمهور به این امر از روی مکارم اخلاق اشاره می کردند تا وقتی رؤسای دولتهای گذشته با بی اعتنایی تمام از دستا وردهای دولت مکتبی ایشان می گذرند و بعضا که غالبا با تیغ تندو تیز اعتراض و تخریب مجموعه دولت را سلاخی می کنند مردم را ارشاد به قضاوت بین خوب و بد می کرد نه بین بد و بدتر.
وخدا نیاورد آن روزی را که آن جمله معروف آن نظامی شاهنشاهی که به امام گفته بود:" سیاست پدر سوخته بازی است آن را به ما بسپارید" در جامعه اسلامی ما بعد از سی سال از انقلاب توسط مسئولین نظام عینیت پیدا کند.
مدت مدیدی(=زمان طولانی)بود که تصمیم داشتم انعکاس ذهنی ام رااز موضوعات و مسائل پیرامونی خوددرباره هر مسئله و موضوعی که پیش میآید مکتوب کنم ویا حتی در مورد موضوعاتی بنویسم که ضرورتا مابازاء خارجی نداشته و به نحوی واگویه ای از درون باشد اما هر دفعهیا فرصت نمی شد یا اگر فرصتی دست میداد من حال نوشتن نداشتم تا اینکه بالاخره عزم را جزم کرده واقدام به ساخت یک وبلاگ نمودم تا هم مجبور باشم هرچند وقت یکبار دست به قلم برده و چیزی بنویسم و هم اینکه از نظرات دیگران درباره نوشته های خودم مطلع شوم
ذکر این نکته ضروریست که شاید بین عبارت واگویه و 2کلمه حرف حساب رابطه منطقی به نظر نرسد زیرا واگویه عبات از حرفهایی است که به نحوی حرف دل و از روی احساس باشد و احتمالا خیلی هم حساب و کتاب نداشته و از این جهت با 2کلمه حرف حساب منافات داشته باشد اما به دوستانی که تا اینجا را خوانده اند عرض می کنم که فقط کمی صبر کنید آنگاه خواهید دید که مطالبی که در این وبلاگ می آید از هر موضوعی اعم از اجتماعی+فرهنگی+ورزشی+سیاسی و خلاصه ازهر دری سخنی فقط و فقط حرف حساب است اگر چه حرف دل است البته ممکن است بیشتر از 2کلمه باشد اما حتما حرف حساب است که حسابی زده شده و در مورد این ادعا قضاوت را به شما خواننده عزیز واگذار می کنم.
